VOETBALSPECIFIEKE MOBILITEIT: HET IS TE METEN!
25/03/2024
BEN JE LINKS- OF RECHTSBENIG?
02/04/2024
LOAD MANAGEMENT EN BLESSUREPREVENTIE: IS HET IN DE PRAKTIJK TE DOEN?
Artikel: Does load management using the acute:chronic workload ratio prevent health problems? A cluster randomised trial of 482 elite youth footballers of both sexes
Auteurs: Torstein DL, Bjørneboe J, Clarsen B, Vagle M, Fagerland MW, Andersen TE.
Tijdschrift: Br J Sports Med 2020[ePub]
In het verleden werkzaam als sportfysiotherapeut en hoofd medische staf bij Go Ahead Eagles, en als sportfysiotherapeut bij de KNVB. Gepromoveerd op onderzoek naar de preventie en return-to-play van hamstringblessures in het voetbal. Betrokken bij (inter-)nationaal onderzoek en onderwijs op voetbalmedisch gebied.
Belasting en belastbaarheid: twee begrippen die verbonden zijn met de kern van de sportgeneeskunde. Het verantwoord kunnen opbouwen van belasting is essentieel om voetballers fit te krijgen, en met de introductie van de ACWR (Acute:Chronic Workload Ratio)1 2 werd gezegd dat hier een gevalideerd model voor ontwikkeld was. Er kwam echter al snel kritiek op dit model: daarvoor raad ik eenieder met interesse in dit onderwerp aan eens de volgende presentatie van Franco Impellizzeri te bekijken:
Bekijk hier de presentatie
Vanuit deze discussie is het fantastisch dat er nu – eindelijk – een RCT is uitgevoerd met aandacht voor de ACWR. Die RCT is het onderwerp van deze blog.
Wat is er onderzocht?
Overbelasting is een belangrijke risicofactor voor blessures, gezondheidsproblemen en verminderde prestaties. Om belasting vervolgens te kunnen monitoren werd de ACWR ontwikkeld. De ACWR is een methode waarin de belasting op de individuele speler van een kortere periode zoals bijv. een week (de acute load) wordt gedeeld door de trainingsload van een langere periode zoals bijv. 4 weken (de chronische load).
Inmiddels wordt de ACWR op verschillende manieren toegepast in verschillende sporten, zo ook in het voetbal. Het oorspronkelijke idee van de ACWR was dat de ratio tussen de 0.8 en 1.2 moet blijven, zodat zogenaamde spikes in load (ofwel plotselinge hoge belastingsmomenten) konden worden voorkomen.
De veronderstelde relatie tussen de ACWR en blessure-incidentie is echter nooit bewezen. Zodoende was het doel van deze studie om het effect van het toepassen van de ACWR in trainingsopbouw op het risico op gezondheidsproblemen te onderzoeken bij professionele jeugdvoetballers.
Bij wie en hoe is het onderzocht?
In dit onderzoek werden 482 professionele voetballers
(178 mannelijk / 278 vrouwelijk) van de hoogste Noorse Onder 19 competities geïncludeerd. Iedere training en wedstrijd gedurende een volledig seizoen werd de duur en sessie-RPE geregistreerd. De helft van de teams (controlegroep) hielden hun eigen trainingsschema aan. De andere helft (interventiegroep) baseerden de belasting van hun weekcyclus voor iedere individuele speler op de ACWR-theorie, met een opbouw van de belasting tussen 0.8 en 1.5. De ACWR werd berekend op basis van een 7-28 dagen ratio.
Figuur 1
Wat vertellen de resultaten mij?
- Er was geen verschil in gezondheidsproblemen (klachten zonder verlies van trainingstijd) tussen de twee groepen
- Er was geen verschil in substantiële gezondheidsproblemen (klachten met verlies van trainingstijd) tussen de twee groepen
De volgende overwegingen voor de praktijk kunt u meenemen uit deze studie:
Belasting opbouwen op basis van de ACWR (in deze studie dus trainingstijd x RPE-score) geeft niet minder blessures als een normaal trainingsschema, dus moeten we er dan maar mee kappen?- Het zou natuurlijk zo kunnen zijn dat – de meeste – trainers al een vrij goed beeld hebben van hoe een trainingsschema opgebouwd moet worden, waardoor een mogelijk effect ten opzichte van de controlegroep in deze studie niet groot genoeg uitvalt.
- Wat wel heel belangrijk is, is dat de manier waarop de ACWR is berekend in deze studie niet heel specifiek is. De formule trainingstijd x RPE-score zegt weinig over de daadwerkelijke belasting van een training. Want met bijvoorbeeld veel sprints binnen die training heb je een andere belasting als met een stevige duurloop, en dus ook andere risico’s op gezondheidsproblemen. Met andere woorden: we moeten de manier waarop we ‘voetbalspecifieke belasting’ in kaart brengen verbeteren.
- De methode van deze studie is praktisch gezien haalbaar, maar om écht iets te kunnen zeggen over voetbalspecifieke belasting, hebben we meer inzicht nodig in de externe belasting (acceleraties, deceleraties, snelheden, wenden, keren, afstanden, etc) en interne belasting (hartslag, rpe-scores, wellness-data). Helaas is de apparatuur om dat goed in kaart te brengen, zoals GPS en/of hartslagmeters, op dit moment nog vrij kostbaar. Met de technologische ontwikkelingen vandaag de dag zal deze apparatuur echter snel toegankelijker worden en hopelijk uiteindelijk wél bij kunnen dragen aan een veiligere voetbalsport.
